Çocuğun konumu ve yaşantısı
Aynı zamanda her çocuğun ailede aldığı bir konum vardır. Kimi zaman ona farkında olmadan aktarılanlar ya da çevresinde gördükleri küçük bireye fazla gelebilir. Anlama çabası içerisinde karmaşık, kaygılı bir sürece girebilir. Terapide bu karmaşa ve anlayamama durumunu, kaygı, korku, öfke ve benzeri duygularını oyunlarla, resimlerle ve bedeniyle ifade edebilir. İyileşme süreci çocuğun öznelliğini aktardığı ve geliştirdiği bu dilin dinlenmesiyle, doğru anlaşılmasıyla başlar.

​

​

Çocukların oyunlarla olan danışmanlık çalışmaları nasıl gelişir ve etkili olması için ne gereklidir?
Terapist ilk seanslarda çocuğu olduğu kadar aileyi de dinlemeye zaman ayırır. Bu dinlemenin ardından terapi sürecinin nasıl ilerleyeceğini, gerekli olup olmadığını ebeveynlere ve çocuğa iletecektir. Andre Green, yazılarında « rüya uykunun koruyucusuysa, çerçeve de terapinin koruyucusudur » demiştir. Bundan ötürü ortaya konulan çerçeveye yani görüşme saatleri, sıklığı...vb. gibi unsurlara sadık kalmak, terapiden sonuç alabilmek adına önemlidir.
Çocuğun kendisini ifade etmesine izin veren bu süreçler derin, zenginleştirici; geleceğe yönelik olarak bakıldığındaysa yapılandırıcı ve yapıcı süreçlerdir. Ebeveynler açısındansa terapi; ailenin, çocuğun dünyasına yaklaşımını ve anlayışını derinleştirmeyi, aralarındaki bağın kuvvetlenmesini ya da daha sağlıklı bir hal almasını beraberinde getirebilir.

​

​

​

Hangi durumlarda özellikle ve kesinlikle danışmanlık alınmalı?
Kesinlikle yardım alınması gereken belirli durumlar vardır; aşırı kaygı durumu, arkadaşlarıyla, yaşıtlarıyla ya da otorite figürleriyle ilişkilenirken yaşadığı zorluklar, insanlardan ziyade nesnelerle ilişkilenme durumu, oyun oynama ya da öğrenme isteğinin olmaması, aşırı olgunluk, evden çıkmama arzusu ya da sokakta olmaktan veyahut belirli hayvanlardan aşırı korku, yemek yemeyi red etme ya da sürekli duygusal nedenlerden ötürü yemek yeme, geceleri düzenli kabus görme, uyku problemleri, aşırı şiddet eğilimi, hiperaktivite, göz göze gelememe, belirli davranışları defalarca tekrar etme aksi durumda başına bir facia geleceğinden eminlik, 4 yaşın üzerinde olup hala konuşmamış olma, kendini sürekli incitme veya hastalanma (eğer biyolojik nedenler elendiyse), temizliği öğrenememe anaokul çağında olup hala tuvaletini üzerine yapma ya da bilinçli olarak tutma, kendi yatağında yatamama, seslere ya da belirli uyaranlara aşırı hassaslık, taciz ve şiddete maruz kalma ya da tanık olma...vb. gibi durumlarda terapi kesinlikle gereklidir. Bunlar başka kaygıların ve köklü psikolojik sorunların habercisi olabilirler. Bu sorunların bir çoğuna bakan uzmanlık alanı psikiyatridir. Ağır gördüğünüz durumlarda danışmanlıktan ziyade bir tıp doktoru ile görüşmeniz daha uygun olacaktır. 
Bunun haricinde eğer çocuğun ayrılık veya okula başlama gibi süreçleri yaşarken zorlandığını, bir yakınının  kaybıyla gelen üzüntülü dönemin ağır yaşandığını, aileden birinin ya da kendisinin kanser gibi ağır bir hastalık nedeniyle ya da bir kaza yaşaması sonucunda ölebilirliğiyle ya da bedenin ani değişimiyle karşılaşmasının fazla geldiğini, ebeveynlerinin ayrılık sürecinde çok ortada kaldığını-kafasının karıştığını, yeni bir kardeşin dünyaya gelişi ile doğal olarak ilginin bölünmesi ile baş etmenin küçük birey için güç olduğunu düşünüyorsanız ve buna benzer daha birçok durumda  da danışmanlığın faydası olacaktır.

​

​